Spannend avontuur
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Maaike
21 Augustus 2015 | Spanje, Tarifa
Gister avond de dag op zijn Spaans afgesloten door om een uur of half negen te eten in een Spaans restaurant. Ik snapte niets van de kaart maar begreep in ieder geval dat er een salade vooraf zou komen. Dit was ook zo, heel veel pasta met een beetje wortel. Ook goed. Daarna kippenkluifjes met patat en als toetje wilde ik koffie maar die was op dus werd het een verrassing van de kok… Rijstebrij dus… blegh! Ik wilde de kok niet beledigen (die uiteraard ook geen woord Engels sprak) dus heb een paar happen gegeten, met mijn neus dicht zodat ik het niet zou proeven. Na iedere hap een slok wijn, afrekenen en wegwezen.
Gisteravond zat ik te denken wat ik de volgende dag eens kon doen. Ik wilde wel naar Gibraltar maar daar is het lastig komen nu het onrustig is tussen Engeland en Gibraltar. Je staat dan uren in de file omdat je twee keer je paspoort moet laten zien. Wat me ook tegen stond is dat je er moet betalen met Engelse ponden en die heb ik niet. Uiteindelijk even verder gezocht naar mooie plaatsen en al snel kwam ik op ‘Parque Natural Los Alcornocales’ volgens internet was het 50 minuten rijden… Dit is redelijk te doen. Hier zouden ook lynxen en herten leven, leek me mooi om te zien. Je kon met de bus of met de auto en gezien ik een auto heb gehuurd leek me dat wel zo logisch. Dus, vanmorgen vroeg op, water mee, banaan mee, eerst een bak koffie en rijden maar. Eerst langs Algeciras en dan verder kijken. Eenmaal in Algeciras bij verschillende stations een kaart gevraagd omdat ik het vanaf dat punt niet meer goed wist. Ook hier weer geen Engels maar uiteindelijk snapte een medewerker me en samen hebben we gekeken naar de route die ik moest rijden. Het was nog ongeveer 27 km land inwaarts, afslag 66 en dan zou ik er zo aan komen. Dit deed ik dus ook. Hoe meer ik land inwaarts reed hoe warmer het werd en mijn oren gingen steeds weer dicht en weer open vanwege de bergen. Haarspeldbochten en ravijnen, mijn auto had er grote moeite mee en ik moest vaak rijden in zijn 1 om de klim te kunnen maken. Ik vond uiteindelijk een bord met ‘natural park’ en was erg trots op mezelf! Dat zei ik dan ook hardop…
Alleen toen… afslag 66… was afgesloten… Ik liet mij de moed niet zakken en besloot de eerst volgende afslag te nemen. Het duurde allemaal wel erg lang vervolgens voor ik weer eens een bord met natural park vond. Ik kwam eigenlijk helemaal niets meer tegen… Geen tankstation, geen hotel, helemaal niets… Ik raakte lichtelijk in paniek tot ik eindelijk in een heel klein dorpje terecht kwam. Hier was een koffie tent waar ik eerst een bakkie heb gedaan en even ben bij gekomen. Ik was inmiddels al anderhalf uur onderweg. Er stond een gebouw zo groot als een toiletkamer met een I van informatie er op. Ik daarheen, maar uiteraard…. Die man sprak GEEN Engels… Dus ik uitgelegd dat ik naar Parque Natural wilde. Hij pakte een kaart en tekende hoe ik moest rijden. Kaart mee genomen, en weg wezen maar weer. Ik heb precies gedaan wat de kaart vermeldde (kaart in mijn handen en tegelijk stuur vast houden. Je mocht daar maar 30 km per uur vanwege de diepe ravijnen dus ik kon goed om me heen kijken) en na 20 minuten hield opeens de weg op… Nee he….
Het werd steeds warmer en warmer en mijn water was bijna op. Ik had wat water over mijn hoofd gegooid om af te koelen maar had hier nu spijt van. Bij het einde van de weg stonden wat ezels en gezadelde paarden. Er moesten dus mensen zijn dus ik ben uitgestapt en gaan zoeken. Ik kwam een geiten hoeder tegen en gaf hem de kaart en zei dat ik verdwaald was. Hij keek er naar en wist niet wat de kaart in hield. Hij gaf alleen aan dat er geen auto’s mochten rijden hier. Ik kon maar 1 ding doen en dat was weer terug gaan.
Wat ik ondertussen ook nog probeerde te doen is via Facebook 'ergens' in te checken zodat ik op de kaart kon zien waar ik zou zijn... Maar natuurlijk, geen netwerkverbinding! Ik had het berichtje 'verdwaald' genoemd, niet persé voor jullie maar meer om er achter te komen waar ik nou in godsnaam zat... Later zag ik dat facebook het bericht heeft geplaatst op het moment dat er even een gratis wifi verbinding was, blijkbaar ergens in dat kleine dorpje.
Maar goed, 20 minuten terug gereden, veel stieren en (muil)ezels maar geen natuur park… In een ander dorpje gevraagd, weer dezelfde kaart gekregen en deze man stuurde me een heeeeele andere kant op… Ook die route ben ik gaan rijden en wéér kwam ik uit op een weg waar je niet in mocht met de auto. Ik was het spuugzat en raakte vermoeid en dorstig. Ik besloot het er bij te laten en te zoeken naar een uitweg in dit gebergte. Dit was nog niet makkelijk, ik ben heel wat keren langs de zelfde huisjes en weggetjes gereden en ben uitgestapt bij een boerderij om te vragen om water. Ze hadden alleen kraanwater en ik was bang dat ik daar ziek van zou worden. De vrouw die daar woonde gaf me wel een koude handdoek om mijn hoofd even te koelen. Ik was alleen daar al heel erg blij mee. Mijn chocoladecroissants waren helemaal gesmolten maar heb ze toch maar even op gegeten. Toen gezocht naar een bord richting Algeciras en toen ik dat vond was ik heel blij! Nu kon ik weer terug naar Tarifa rijden… Onverrichter zaken, maar toch een heel avontuur! Eenmaal in het hotel heb ik opgezocht waar ik nu heen was geraakt en dat was wel veel meer land inwaarts dan de bedoeling, ter hoogte van Cadiz… Het plaatsje heet Alcala de Los Gazules en is inderdaad onderdeel van het natural park maar ik wilde slechts het zuiden daarvan bezoeken en ben naar het noorden gereden…
50 km voor Tarifa merkte ik dat ik wat uitgeput raakte en ben even uitgestapt, heb water kunnen kopen en ben even onder een brug gaan zitten waar ook een man zat met een hond en een gitaar. Ik heb even naar zijn muziek geluisterd en knapte daar heel erg van op. Was erg leuke muziek en een hele aardige man.
Eerst baalde ik nogal van het feit dat ik het park niet gevonden had maar toen ik eenmaal weer veilig op bekend terrein was bedacht ik me dat ik ook wel een gaaf avontuur had beleefd en dat ik heel veel had gezien in een paar uur tijd! Zo is het dan ook wel weer En die Lynxen zie ik nog wel een andere keer…
Toen terug naar het hotel gereden en om half vier aangekomen in het hotel. Om zeven uur zou ik gaan paard rijden… Dat voelt een stuk veiliger dan in de auto zal ik je zeggen… Maar eerst mijn zeiknatte shirt uit gedaan en een ijs en ijskoud wijntje gedronken.. Zo… wat was die lekker zeg… Mijn gezicht een beetje gefatsoeneerd (helemaal stoffig en zwartig) om vervolgens af te koelen in het zwembad.
Om zeven uur ben ik nog heerlijk gaan paard rijden samen met een Zweedse vrouw. Ik had weer het zelfde als zaterdag en doordat het zo warm was vandaag (de wind komt vanuit het binnenland, genaamd Levanté, wat maakt dat het nóg warmer wordt) gingen we niet de bergen in maar alleen op het strand. Heerlijk. Kei hard door de zee meertjes heen gecrosst maar ook lekker rustig langs de waterlijn gereden. Ik vond het nog leuker dan zaterdag, was ook wat meer gewend aan de hoogte en snelheid van het paard. Ik kwam er helemaal van tot rust. Daarna een koude douche genomen en zo was er weer een hele lange, avontuurlijke dag voorbij…
Paar foto’s op facebook
-
21 Augustus 2015 - 21:51
Marije:
Allemachtig wat een avontuur! Blij dat je de weg weer terug kon vinden ;) kus -
21 Augustus 2015 - 22:05
Pieternel Geurtz:
ohhh Maaike wat een verhaal weer!!!! xxx -
22 Augustus 2015 - 00:28
Annelies:
Je ervaringen geven herinneringen voor je hele leven!!! Geweldig. En zoveel elke dag. Wat een vakantie, zeg. -
22 Augustus 2015 - 16:46
Tanja Staal:
Jemig Maaike, wat een verhaal! Dapper hoor dat je dat allemaal onderneemt, denk niet dat ik dat zou durven in m'n uppie....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley